حاشا که بچه بسیجی میدان را خالی کند
- ۰ نظر
- ۰۹ اسفند ۹۲ ، ۲۳:۵۱
به طلائیه که رسیدی، وسعت دشت را نظاره شو،،
در این سرزمین سرگردانی، بارها از صفا به مروه میروی و از مروه به صفا،، برای دیدن روی یار هروله میکنی،، و دیدار آقایت را می طلبی،،
از پای ننشین که تو هم میتوانی مانند همت و خرازی ها به وصل نائل آیی،، و مانند ام اسماعیل با عنایت پروردگار انتظارت پایان یابد..
" برای دیدن سایز بزرگ عکس، بر روی عکس ها کلیک کنید "
یازهرا س
گفته اند شرف المکان بالمکین، اعتبار مکان ها به انسان هایی است که در آن ها زیسته اند، و چه خوب گفته اند. دوکوهه پادگانی است در نزدیکی اندیمشک که سال های سال با شهدا زیسته است، با بسیجی ها، و همه ی سر مطلب در همین جاست.
اگر شهدا نبودند و بسیجی ها، آنچه می ماند پادگانی بود درندشت، زمین های آسفالته، خشک و کم دار و درخت، ساختمان های معمولی، کوتاه و بلند، و تیرک هایی که بر آن پرچم نصب کرده اند. اما دوکوهه سالها با شهدا زیسته است، با بسیجی ها، و از آن روح گرفته است؛ روحی جاودانه، حسینیه ی حاج همت قلب دوکوهه بوده است.
حیات دوکوهه از اینجا آغاز میشد و به همین جا باز میگشت. وقتی انسان عزادار است قلب بیش از همه در رنج است و اصلا" رنج بردن را همه ی وجود از قلب می آموزند. دوکوهه قطعه ای از کربلاست، اما در این میان، حسینیه را قدری دیگر است.
» سید اهل قلم، شهید مرتضی آوینی
" برای دیدن سایز بزرگ عکس، بر روی عکس ها کلیک کنید "